Osoby

Ludwik Sempoliński, pseud. Bogdan Kierski (18 VIII 1899 Warszawa - 17 IV 1981 Warszawa), aktor, śpiewak, tancerz, reżyser, dyr. i kier. art. teatru, pedagog. Występy rozpoczął w amatorskim t. Klubu Zgromadzenia Kupców w Warszawie. Kształcąc się w Wyższej Szkole Handlowej, równocześnie zapisał się do Szkoły Aplikacyjnej w Warszawie. Jednakże już w lipcu 1918 zadebiutował (pod pseud.) w warsz. t. Sfinks i został zaangażowany. W l. 1919-23 występował w T. Nowości, poza tym brał udział w programach Stańczyka w kinoteatrze Stylowym, wyjeżdżał na gościnne występy do Łodzi (grudzień 1922), Odtąd używał własnego nazwiska. W 1923 zdał reżyserski egzamin ZASPu i na sez. 1923/24 został zaangażowany do T. Nowości w Krakowie jako aktor i reżyser. W sez. 1924/25 grał i reżyserował w T. na Pohulance w Wilnie. Jesienią 1925 wyjeżdżał na występy do Krakowa i Wilna, po czym wrócił do Warszawy i zaangażował się do t. Wodewil, w którym wystawił m. in. "Manewry jesienne" Kalmana, "Cnotliwą Zuzannę" Gilberta i "Mariettę" Kolia. Jesienią 1926 sprawował kier. art. kabaretu Eldorado, jeszcze w tym samym sez. występował w T. Niewiarowskiej i T. Messal-Niewiarowskiej, w l. 1927-28 w T. Nowości, 1928-29 w t. Morskie Oko, 1929-30 w Operetce Lucyny Messal, jesienią 1930 sprawował dyr. Komedii Muzycznej przy Karowej, dalej w sez. 1930/31 w t. Wesoły Wieczór, 1931-32 w T. Nowości i Morskie Oko. Od grudnia 1932 do 1933 i jesienią t. r. był kier. art. kinoteatru Hollywood, od początku 1933 kier. art. (z Sielańskim) kabaretu Casanovą, we wrześniu 1933 kabaretu Gastronomia. We wrześniu 1934 sprawował dyr. kabaretu Nowy Momus, następnie do 1937 występował głównie w t. Wielka Rewia, w l. 1937-39 w t. Cyrulik Warszawski, gdzie także reżyserował, wiosną 1939 w t. Ali Baba i T. Letnim. Po wybuchu wojny znalazł się w Wilnie, gdzie początkowo występował w T. Lutnia, następnie jesienią 1940 był współzałożycielem i kier. art. estradowego T. Miniatury. Po wkroczeniu Niemców do Wilna ukrywał się, poszukiwany przez gestapo za parodiowanie Hitlera w programie "Orzeł, czy Reszka?" w warsz. Ali Babie. W sez. 1944/45 grał w Polskim T. Komedii Muzycznej w Wilnie, w 1945 z zespołem tego t. przybył do Łodzi, gdzie wkrótce otworzył scenkę Bagatela (przy T. Miniatur Syrena). W sez. 1945/46 występował w łódź. T. Kameralnym Domu Żołnierza (np. Teofil w "Głupim Jakubie" Rittnera) oraz gościnne w Syrenie, jako Mazurkiewicz ("Żołnierz królowej Madagaskaru" Dobrzańskiego). Jesienią t. r. grał i reżyserował w T. "Siedem kotów" w Krakowie, w 1947 w T. Muz. Domu Wojska Polskiego przy ul. Królewskiej w Warszawie, w 1948 założył z Mirą Zimińską i Tadeuszem Sygietyńskim t. "Duby Smalone". W 1949 występował w "Zemście nietoperza" Straussa w warsz. T. Nowym, latem t. r. reżyserował "Żołnierza królowej Madagaskaru" i grał Mazurkiewicza w T. Wybrzeże w Gdańsku. W. l. 1949 - 1952 zaangażowany był w T. im. Jaracza w Łodzi i grał m. in. Fikalskiego ("Dom otwarty" Bałuckiego), Chudogębę ("Wieczór Trzech Króli" Szekspira), Lisiewicza ("Pan Geldhab" Fredry), Papkina ("Zemsta" Fredry). W 1952 grał w Woj. Ludowym. T. Objazdowym w Łodzi, w l. 1952-54 w T. Nowym w Warszawie, od 1954 do ostatnich niemal chwil życia w warsz. T. Syrena (w kwietniu 1981 brał jeszcze udział w programie "Warto byś wpadł" Grońskiego i Marianowicza). Był aktorem wszechstronnym, jednym z najwybitniejszych polskich artystów estrady i kabaretu, uprawiał wszystkie możliwe formy sceniczne, tworząc własny, niepowtarzalny styl. Wśród niezliczonych charakterystycznych typów warszawskich, jakie stworzył, celował zwłaszcza w postaciach z fin de sieclu, jak wodzirej, dorożkarz, posłaniec. Występował w filmie, radiu, telewizji. Kilkakrotnie obchodził jubileusze, ostatni 24 X 78 - 60-lecia pracy art. Od 1954 wykładał w warsz. PWST, opublikował tom wspomnień pt. "Wielcy artyści małych scen", przygotowywał tom drugi, powojenny. Od 1961 był członkiem zasłużonym SPATiF-ZASP. Źródło: Almanach sceny polskiej 1980/81