Osoby

KROTKE Tadeusz (1894 [właśc. 3 października 1893, Warszawa - przyp. red. ETP] – 7 czerwca 1957 Warszawa)

aktor, dyrektor teatru

Był synem Feliksa Krotkego. W 1914 ukończył Klasę Dramatyczną przy Warszawskim Towarzystwie Muzycznym. W czasie I wojny światowej został przymusowo ewakuowa­ny do Rosji, gdzie w 1915–16 występował w Teatrze Pol­skim w Moskwie. Po powrocie do kraju w 1918–22 występował w Teatrach Miejskich w Warszawie (głównie na scenach Teatrze Rozmaitości, Teatrze im. Bogusławskiego, i Teatrze Reduta), od 1922 w Teatrze Miejskim w Łodzi (w sezonie 1930/31 pełnił funkcję kierownika Zrzeszenia zawiadu­jącego teatrem, w sezonie 1931/32 był dyrektorem z Karolem Borowskim, a w sezonie 1932/33 ze Stanisławą Wysocką), 1933–35 w Teatrze im. E. Orzeszkowej w Grodnie, 1935–38 w Teatrze Miejskim w Sosnowcu, od 1938 w Teatrze Kameralnym w Częstocho­wie. Od sezonu 1938/39 objął dyrekcję tego teatru. Funkcję tę pełnił także po zakończeniu II wojny światowej do 1949. 11 maja 1946 obchodził w Częstochowie jubileusz trzy­dziestolecia pracy artystycznej w roli Borackiego (Powrót do grzechu). W 1949–50 występował w Teatrze Ziemi Pomorskiej w Toruniu, w sezonach 1950/51 i 1951/52 w Teatrze Polskim w Warszawie, od 15 sierpnia 1952 do 15 czerwca 1954 był wicedyrektorem Teatru Syrena, w ostatnich latach życia należał do zespołu Teatru Narodowego w Warszawie. Grał początkowo role lekkich amantów, później cha­rakterystyczne, np. Birbanckiego (Dożywocie), Malkolma (Makbet), Cruchota (Eugenia Grandet).

Bibliografia

Fallek: Cztery sezony; Spis ZASP 1923, 1949; Simon: Spis przedstawień Reduty; Szczublewski: Reduta; Wroczyński Pół wieku; Teatr i Film 1957 nr 3; Życie Warsz. 1957 nr 136; Akta SPATiF nr 96.

Ikonografia

J. Żebrowski: K. jako Romainville (Zaproszenie do zamku), rys., repr. Express wiecz. 1956 nr 240; Fot. w rolach – IS PAN.

Źródło: Słownik biograficzny teatru polskiego 1765–1965, PWN, Warszawa 1973. Zachowano konwencję bibliograficzną i część skrótów stosowanych w źródłowej publikacji.