Osoby

Jan Uryga (21 IV 1932 Żmiąca k. Limanowej - 12 I 1986 Lublin), aktor, mim, choreograf, reżyser. Zadebiutował jako tancerz w Operze Wrocławskiej i występował na tej scenie w l. 1950 - 28 II 58. W 1956 wziął udział w pierwszym programie T. Pantomimy we Wrocławiu, gdzie następnie był zaangażowany od 1 I 59 do 31 VIII 70, uczestnicząc w licznych występach tego t. za granicą. Niektóre role: Quasimodo ("Dzwonnik z Notre Damę" wg Hugo), Krawiec ("Płaszcz" wg Gogola), Woyzeck ("Woyzeck" wg Buchnera), Słowik ("Cesarski słowik" wg Andersena), Urzędnik ("Poczta" Tomaszewskiego). W l. siedemdziesiątych współpracował z wieloma t. jako choreograf, m. in. w l. 1969-71 z T. Nowym w Łodzi, T. Ludowym w Nowej Hucie, 1970-74 z T. im. Słowackiego w Krakowie, w sez. 1971/72 z T. im. Jaracza w Łodzi, 1972/73 z T. im. Bogusławskiego w Kaliszu, T. Polskim w Bydgoszczy, 1973/74 z T. im. Norwida w Jeleniej Górze, Bałtyckim T. Dramatycznym w Koszalinie, T. im. Solskiego w Tarnowie, T. Nowym w Poznaniu, w l. 1974-78 z T. Płockim. M. in. opracował plastykę ruchu do "Kordiana" Słowackiego, "Na szkle malowane" Brylla, "Krakowiaków i Górali" Bogusławskiego, "Króla Mięsopusta" Rymkiewicza, "Opowieści lasku wiedeńskiego" Horvatha, "Nowych szat króla" Szwarca, "Opery za trzy grosze" Brechta, "Oskarżonych" Osieckiej i Jareckiego, "Cyrana de Bergerac" Rostanda, "Kolędników" Skotnickiego, "Co się komu śni" Brylla, "Wieczoru Trzech Króli" Shakespeare'a. Niektóre z tych spektakli następnie sam reżyserował, np. "Na szkle malowane" (w T. Polskim w Bydgoszczy, 1973; T. im. Żeromskiego w Kielcach, 1977; T. Muzycznym w Gdyni, 1983), "Kolędnicy" (T. im. Norwida w Jeleniej Górze, 1973). Jako reżyser współpracował ponadto z ośrodkiem łódź. TV (1975) T. im. Osterwy w Lublinie ("Quo vadis kabaret" Waligórskiego, 1979), T. im. Kochanowskiego w Radomiu ("Przyjaciel wesołego diabła" wg Makuszyńskiego, 1983). Równocześnie, w l. 1978-86 należał do zespołu aktorskiego T. im. Osterwy w Lublinie, gdzie grał takie role, jak Lokaj Władysław ("Operetka" Gombrowicza), Skapen ("Szelmostwa Skapena" Molierem), Dyndalski ("Zemsta" Fedry), Chochoł ("Wesele" Wyspiańskiego), Siekierowy ("Okręt" Tyma). Źródło: Almanach sceny polskiej 1985/86. Tom XXVII. Wydawnictwo Naukowe PWN - Warszawa 1993.