Osoby

SOLARSKI Eugeniusz, pseud. Norwicz (27 III 1901 Chrzanów - 21 VII 1959 Kraków), aktor. Był synem Jana i Jadwigi S. Ukończył gimn. i przez dwa lata stu­diował prawo i filozofię na Uniw. Jagiellońskim. Był jednocześnie uczniem L. Bończy-Stępińskiego i F. Wy­sockiego. Debiutował pod pseud. Norwicz ok. 1919 w operetkowym zespole T. Pilarskiego w Krakowie. W 1919 występował też w zespole objazdowym S. Knake-Zawadzkiego. W sez. 1920/21 należał do zespołu T. im. Słowackiego w Krakowie i tu po kilku występach pod pseud. zaczął we wrześniu 1920 używać nazwiska Solarski. W 1921-24 występował w t. Bagatela, w 1924-26 w T. im. Bogusławskiego w Warszawie, w 1926-32 w T. Narodowym, a także w T. Nowym i T. Letnim, w 1932-35 znów w T. im. Słowackiego w Krakowie, w 1935-37 na scenach TKKT w Warszawie (głównie w T. Polskim), w sez. 1937/38 w T. Miejskich we Lwowie, a w sez. 1938/39 w T. Narodowym i T. Nowym w War­szawie. Podczas II wojny świat. pracował jako kelner w kawiarni Pod Znachorem, a także występował w jawnych t. Komedia (1941) i Miniatury (1943-44). Od września 1945 do końca życia występował stale w T. im. Słowackiego w Krakowie, a okresowo także w T. Starym. Wg W. Natansona "naturalne warunki predysponowa­ły go do ról amantów. Znawcy teatru przeczuwali w nim jednak inne jeszcze możliwości: przede wszystkim charakterystyczne". Grał m.in. Księcia Reichstadtu ("Orlątko"), Leonarda ("Nie-boska komedia"), Figara ("Cy­rulik sewilski"), Gustawa ("Śluby panieńskie"), Pana Mło­dego ("Wesele"), Fircyka ("Fircyk w zalotach"), Morwicza ("Wilki w nocy"), Markiza ("Mirandolina"), Papkina ("Zem­sta"), Rzecznickiego ("Fantazy"). Występował w filmach. Bibl.: Szczublewski: Artyści i urzędnicy; Dz. pol. 1949 nr 302 (il.), 1959 nr 174; Teatr 1959 nr 22 (W. Natanson; tu il.); Akta SPATiF nr 467; Afisze i programy, IS PAN. Ikon.: B. Cudzich: S. jako Lechicki (Ciężkie czasy), rys., 1952 - MHKraków; W. Bartoszewicz: S. jako Rzecznicki (Fantazy), rys., 1954 - MTWarszawa; D. Boguszewska-Chlebowska: Portret, rys. - MHKraków; A. Stopka: S. jako Picczeniarski (Epidemia), rys. - MHKraków; Fot. pryw. i w rolach - IS PAN, MTWarszawa, zb. Z. Koczanowicza Warszawa. Film.: 1953-Trudna miłość; 1954-Godziny nadziei; 1956 - Warszawska Syrena. Nagrania: Fragmenty sztuk - Arch. Dok. Mechanicznej. Źródło: Słownik Biograficzny Teatru Polskiego 1765-1965, PWN Warszawa 1973