Osoby

WINIECKI Stanisław Florian (14 IV 1910 Ostrowieczko k. Śremu - 10 VI 1975 Poznań), aktor, śpiewak, reżyser, dyrektor, kierownik artyst. teatru. Był synem ślusarza, Jana W. i Petroneli z domu Krenz, mężem aktorki Hanny Dobrzanki. Ukończył szkołę średnią w Poznaniu, a nast. kształcił się w tamtejszym konserwatorium muz. oraz w szkole dram. pod kier. N. Młodziejowskiej. W sez. 1929/30 zaczął statystować i grać role epizodyczne w pozn. T. Polskim (do 1933). W 1931 występował też dorywczo w tamtejszej operze. W 1933-34 należał do objazdowego zespołu T. Narodowego pod dyr. Z. Szczerbowskiego i odwiedzał z nim m.in. Gdańsk. W 1934-39 brał udział w objazdach operetki pod kier. Z. Wojciechowskiego. Wybuch II wojny świat. zastał go w Wilnie, po wkroczeniu tam Niemców wrócił do Poznania i uczestniczył w pracach tajnego t. lalek organizowanego przez H. Lubicz. Był też przez pewien czas na robotach w Niemczech. W kwietniu 1945 w Poznaniu brał udział w inaug. T. Marionetek, który powstał z przekształcenia się ze­społu działającego poprzednio w konspiracji. W czerwcu 1945 był współorganizatorem pierwszych przedstawień w T. Wielkim i do jesieni 1946 wy­stępował w tym teatrze jako tenor. Po krótkim pobycie w zespole T. Nowego przeniósł się do Kalisza i od 1 XII 1946 do 1 X 1949 był dyr. tamtejszego T. im. Bogusławskiego. Potem był akto­rem i reżyserem T. Miejskiego w Świdnicy, a od jesieni 1950 do końca 1951 T. Młodego Widza we Wrocławiu. W 1952-56 występował w T. Drama­tycznych w Poznaniu. Od jesieni 1956 do listopada 1957 był kier. artyst. T. Muzycznego w Łodzi. Od 1958 do 1961 znów należał do zespołu T. Drama­tycznych w Poznaniu, a od 1962 do 1965 do zespołu T. Rozmaitości prowadzonego przez pozn. PPIE, z którym współpracował też w latach późniejszych. Śpiewał w operetkach partie tenorowe, np. Daniłę ("Wesoła wdówka"), Falkego ("Zemsta nietoperza"), Mu­stafę Beja ("Bal w Savoyu"), a także występował w komediach i dramatach, w takich rolach, jak: Skid ("Artyści"), Cyryl ("Przyjaciele"), Gaskonia ("Osobliwe zdarzenie"), Teofil ("Głupi Jakub"), Damon ("Klicja"), Grudzień ("Dyrektor też człowiek"). Reżyserował zarówno operetki, np. "Hrabina Marica" (1947), "Domek trzech dziewcząt" (1947), jak i utwory dram., np. "Zaczarowane koło" (1947), "Ożenek" (1948), "Jaśnie pani żebrakowa" (1958). Bibl.: Almanach 1974/75; Ciesielski: Teatr pol. w Gdańsku; Kaszyński: Teatralia; Marczak-Oborski: Teatr czasu wojny; Misiorny: Teatry Ziem Zachodnich; Świtała; Gaz. Pozn. 1971 nr 168 (il.); Afisze, Uniw. w Poznaniu; Akta (tu fot.), ZASP; Programy, IS PAN. Nagrania: Rola - Red. Dok. Inf. PR. Źródło: Słownik Biograficzny Teatru Polskiego 1900-1980 t.II, PWN Warszawa 1994