Osoby

CICHOCKA Maria, zamężna Grzybowska (24 listopada 1925 Korytnica koło Węgrowa – 8 sierpnia 1988 Kraków),

aktorka. 

Była córką Bolesława Cichockiego i Marianny z Rachlewiczów; żoną aktora Andrzeja Grzybowskiego (ślub 7 sierpnia 1952 w Warszawie). Szkołę podstawową ukończyła w 1938 i zaczęła naukę w gimnazjum w Węgrowie. Po wybuchu II wojny światowej mieszkała w Warszawie, w 1940–42 uczyła się na tajnych kompletach w Żeńskim Gimnazjum im. Emilii Plater, w 1942–44 utrzymywała się z pracy w biurze. 

Po wojnie przez krótki czas pracowała jako urzędniczka; w 1947–51 studiowała na Wydziale Aktorskim Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej w Warszawie. W tym czasie statystowała w warszawskim Teatrze Polskim, zagrała też Ninę (Maszeńka) w Teatrze im. Jaracza w Olsztynie (luty 1950). Na sezony 1951/52 i 1952/53 została zaangażowana do Olsztyna, wystąpiła tu w rolach Ewy (Pałacyk w zaułku), Elwiry (Mąż i żona). W sezonach 1953/54 i 1954/55 była aktorką Teatru Ziemi Opolskiej, gdzie zagrała, m.in.: Lenę (Młoda gwardia), Dorotę (Takie czasy), Rozynę (Cyrulik sewilski), Natalię (Oświadczyny), Hannę (Droga do Czarnolasu), Żanetę Dylską (Wilki w nocy). W sezonach 1955/56–1981/82 należała do zespołu Teatru Ludowego w Nowej Hucie. 

Była cenioną aktorką charakterystyczną, o efektownych warunkach zewnętrznych – miała klasyczne rysy twarzy, dobrą figurę. Wieloletnia, nawracająca choroba uniemożliwiła jej jednak pełny rozwój artystyczny. Na scenie Teatru Ludowego grała najczęściej role drugoplanowe, wystąpiła m.in. jako: Skiryna (Księżniczka Turandot, 1955), Dziewczyna (Myszy i ludzie, 1956), Madame Bouffier (Jacobowsky i pułkownik, 1957), Muszkatowa (Liliom, 1958); Urszula (Gwałtu, co się dzieje), Julia (Romulus Wielki) – 1959; Piastunka (Oresteja), Bufetowa i Sprzątaczka (Dziejowa rola Pigwy) – 1960; Emma (Pan Puntila i jego sługa Matti), Niusia (Burzliwe życie Lejzorka Rojtszwańca) – 1961; Megora (Androkles i lew), Poszlopkina (Rewizor) – 1963; Księżna (Don Kichot, 1965), Matka Henryka (Blues dla pana Charlie, 1967), Matriona (Talenty i wielbiciele, 1974), Starościna (Krakowiacy i Górale, 1981).

W 1982 przeszła na emeryturę. W latach 70. zagrała niewielkie role w kilku filmach. 

Bibliografia

Almanach 1987/88; Misiorny: Teatry Ziem Zachodnich; Mykita-Glensk (il.); 50 lat T. Ludowego w Nowej Hucie 1955–2005; T. Ludowy 1955–60 (il.); Warsz. szkoła teatr.; Więź 1988 nr 11–12; Życie Warsz. 1988 nr 188; Akt ślubu nr I/937/1952, Arch. USC Warszawa; Akt zgonu, Arch. USC Kraków; Akta (fot.), ZASP; Almanach 1944–59; www.filmpolski.pl

Ikonografia

Fot. — Bibl. Nar., IS PAN, ITWarszawa.

Źródło: Słownik biograficzny teatru polskiego 1910–2000, t. III, Instytut Sztuki PAN, Warszawa 2017.
Zachowano konwencję bibliograficzną i część skrótów używanych w źródłowej publikacji.