Osoby

Wanda Wróblewska, właśc. W. Feyn, z Pio­trowiczów (2 IV 1911 Kowel na Ukrainie - 30 IX 1997 Warszawa), choreograf, reżyser, dyr. i kier. artyst. teatru, pedagog. Studiowała w War­szawie, najpierw w Szkole Rytmiki i Plastyki J. Mieczyńskiej, następnie w Szkole Umuzykal­nienia i Tańca Scenicznego T. i S. Wysockich. W 1.1934-38 działała w Wilnie, współpracowała jako choreograf z T. Miejskimi: opracowała "Króla Edypa" Sofoklesa, "Makbeta" Shakespeare'a, "Wesele Figara" Beaumarchais, "Oresteję" Ąjschylosa. Uczyła tańca i gimnastyki w dzia­łającym przy t. wil. Studiu Teatralnym. W sez. 1937/38 prowadziła prywatną Szkołę Rytmiki, Gimnastyki Tanecznej i Tańca Artystycznego. W 1938 wróciła do Warszawy i wstąpiła na wydz. sztuki reżyserskiej PIST. Podczas oku­pacji niem., mimo konieczności ukrywania się wraz z mężem Andrzejem (pod przybranym nazwiskiem Wróblewscy), działała w konspira­cji (pseud Biała Joanna) i pomagała innym w ukrywaniu się. Po wojnie kontynuowała stu­dia na wydz. reżyserii PWST w Łodzi. Była asystentką L. Schillera przy realizacji "Cudu mniemanego, czyli Krakowiaków i Górali" Bogu­sławskiego na scenie T. Wojska Polskiego 30 XI 46. W 1. 1947-49 pracowała jako asystentka reż. w T. Miejskim w Katowicach, reżyserowa­ła tam: "Bankierów ruin" Ważyka (jej warsztat reż.) oraz "Przygody Albertusa" (na scenie w Sos­nowcu). W 1. 1949-51 była reżyserem T. Naro­dowego w Warszawie, skąd na sez. 1951/52 przeszła do T. Nowej Warszawy. Ponadto w 1951 reżyserowała "Kąkol i pszenicę" Łomnickiego w T. im. Żeromskiego w Kielcach, w 1952 "Ballady­nę" Słowackiego w T. Dramatycznych w Często­chowie, w 1953 "Domek z kart" Zegadłowicza w T. Ziemi Rzeszowskiej w Rzeszowie oraz w 1955 "Krakowiaków i Górali" Bogusławskie­go, inaugur. działalność T. Ludowego w Nowej Hucie. Była inicjatorką i współzałożycielką ob­jazdowego T. Ziemi Mazowieckiej, w którym od stycznia 1956 do końca sez. 1967/68 sprawo­wała dyr. i kier. artyst, a także reżyserowała, m. in.: "Wiele hałasu o nic" Shakespeare'a, "Balla­dynę" Słowackiego, "Wesele Figara" Beaumarchais, "Wujaszka Wanię" Czechowa, "Sikorki" wg "Skal-mierzanek" Kamińskiego, "Jak wam się podoba" Shakespeare'a, wspólnie z K. Berwińską "Chłopów" wg Reymonta, "Pigmaliona" Shawa, "Romea i Julię" Shakespeare'a. W 1. 1968-72 pozostała w T. Ziemi Mazowieckiej na etacie reżysera. Gościnnie opracowała "Chłopów" w T. im. Mickiewicza w Częstochowie i T. Rozmai­tości w Krakowie, "Opiekuna mojej żony" Hertla w T. Muzycznym w Gdyni, "Szkołę żon" Moliere'a w T. Ziemi Gdańskiej, "Kobietę bez skazy" Zapolskiej w T. Wybrzeże w Gdańsku i ostatnią sztukę - "Dwa teatry" Szaniawskiego w T. im. Kruczkowskiego w Zielonej Górze. Źródło: Almanach Sceny Polskiej 1997/98 tom XXXIX, Instytut Sztuki PAN, Warszawa 2003