Osoby

ANDRZEJEWSKI Leonard (3 stycznia 1924 Warszawa –  18 października 1997 Warszawa),

aktor. 

Był synem Mieczysława Andrzejewskiego i Stefanii z Krzeszowskich, mężem Lucyny Kamilli z domu Gwiazda, artystki estradowej (ślub 12 czerwca 1950 w Warszawie).

Po wybuchu II wojny światowej, we wrześniu 1939 walczył jako ochotnik w obronie Warszawy. Działał w konspiracji, w 1944 brał udział w powstaniu warszawskim w batalionie Gustaw (kompania Harcerska, pseudonim Krab), po upadku powstania został wywieziony do obozu jenieckiego w Mühlberg w Niemczech; w wystawionych tam 24 grudnia 1944 Jasełkach jenieckich grał Heroda. Po powrocie do kraju uczył się między innymi w szkole muzycznej w Warszawie, a w 1948 zdał eksternistyczny egzamin aktorski.

W sezonach 1949/50–1951/52 występował w Objazdowym Teatrze Dramatycznym Domu Wojska Polskiego, od 1950/51 pod nazwą Teatr Domu Wojska Polskiego z siedzibą Warszawie. Grał tu niewielkie role, między innymi Bojkę (Za tych, co na morzu), Krzysztofiaka (Wzgórze 35), Szibanowa (Tajna wojna). W sezonach 1952/53–1954/55 był aktorem i asystentem reżysera w Teatrach Dramatycznych w Szczecinie, jego role z tego okresu to, na przykład: Zygmunt Dembek (Zwycięstwo), Arnold (Wilhelm Tell). W sezonach 1955/56–1960/61 grał w Teatrze im. Jaracza w Łodzi, między innymi: Pana Kozulę (Opera żebracza), Upiora (Wesele), Ovena Glendovera (Król Henryk IV), Obłudnickiego (Świętoszek zmyślony), Komandora Southarda (Bunt na okręcie „Caine"). Dozorcę (Kordian), Bryndasa (Cud mniemany, czyli Krakowiacy i Górale).

W czasie pobytu w Łodzi, wraz z żoną, prowadził amatorski zespół niewidomych, zajęcia artystyczne w Zasadniczej Szkole Zawodowej, organizował wieczory artystyczne w Domu Rencisty. Za działalność tę otrzymał Nagrodę Ministra Kultury i Sztuki.

W sezonach 1961/62–1989/90 występował w Teatrze Ludowym (od 1975 Teatr Nowy) w Warszawie. Zagrał tu takie role, jak: Karborund (Igraszki z diabłem, 1962), Tobiasz (Gwałtu, co się dzieje!, 1966), Jonatan Peachum (Opera za trzy grosze, 1967), Gajowy (Henryk VI na łowach, 1969), Prezes (Wariatka z Chaillot, 1974), Don Diego (Zielony Gil, 1978), Malwolio (Kaprysy Marianny, 1980), Kapitan Brown (Mroki, 1983), Grzegorz (Kordian, 1986), Arcykapłan (Księżniczka Afrykańska, 1989).

Przy Teatrze Ludowym założył i prowadził, wraz z żoną, Robotnicze Studio Teatralne, przez kilkanaście lat prowadził też amatorski zespół teatralny przy Zakładach im. Ludwika Waryńskiego. W 1989 obchodził jubileusz 40-lecia pracy scenicznej.

Zagrał kilka niewielkich ról w Teatrze TV. Od 1957 niemal do końca życia grał w filmach, najczęściej były to role epizodyczne, nieco większe zagrał w: Faraonie, Kontrybucji, Panu Wołodyjowskim, Potopie, w serialu telewizyjnym Dom.

Bibliografia 

J. Adamski: Teatr z bliska. Pamiętnik teatralny z lat 1971–1981, Warszawa 1985; Almanach 1997/98 (tu błędna data urodzenia); Hist. filmu t. 5, 6; Kaszyński: Teatr łódz.; Sośnicki: 40 lat; T. Nowy 1949–84; Waszkiel: Dzieje 1945–2000; Gaz. Wyb. 1997 nr 247; Głos Rob. 1961 nr 121 (sylwetka A.; il.), Akt ślubu nr I/1779/1950 i akt zgonu nr I/1779/1997, Arch. USC Warszawa; Akta, ZASP; Almanach 1944–59; www.filmpolski.pl

Ikonografia 

W. Świerzy: Portret (zespół T. Nowego), inf. folder: Waldemar Świerzy portrety-plakaty, Galeria Teatru Nowego Warszawa 1983; Fot. – IS PAN, ITWarszawa, NAC.

Źródło: Słownik biograficzny teatru polskiego 1910–2000, t. III, Instytut Sztuki PAN Warszawa 2017.
Zachowano konwencję bibliograficzną i część skrótów używanych w źródłowej publikacji.