Osoby

Ryszard Piku1ski (13 III 1927 Rembertów k. Warszawy - 6 X 1995 Warszawa), aktor. Studia aktorskie rozpoczął w Łodzi, gdzie swą siedzibę miała warsz. PWST. W sez. 1948/49, jako student kursu II, brał udział w przedsta­wieniach dyplomowych na scenie łódz. T. Woj­ska Polskiego ("Młoda Gwardia" Fadiejewa, "Kram z piosenkami" Schillera). Dyplom uzy­skał w 1951 w Warszawie. Występy rozpoczął już w 1. 1950-51 na scenie T. Dramatycznych w Szczecinie oraz T. Polskiego w Warszawie. Na stałe związał się ze scenami stołecznymi. Grał w T. Ateneum (od 1 III 51 do końca sez. 1951/52), T. Polskim (1952-54), np. Słuckiego ("Horsztyński" Słowackiego), T. Nowej Warsza­wy (sez. 1954/55), T. Młodej Warszawy (1955-57), potem Klasycznym i Rozmaitości (1957-61). Ważniejsze role: Kot ("Studencka miłość" Skow­rońskiego), Jack ("Książę i żebrak" wg Twaina), Pasterz ("Farsa o mistrzu Pathelin"), Zenek Bo­rowik ("Umówiony dzień" Dybowskiego), Milan ("Taka miłość" Kohouta), Walt ("Latające talerze lądują na ziemi" Weisenborna), Staszek ("Sza­tan z siódmej klasy" wg Makuszyńskiego), Dijosz ("Sto dni małżeństwa" Gergely). Od sez. 1961/62 przez prawie 30 lat był aktorem T. Syrena, gdzie występował m.in. jako: Ślizakowski ("Dom otwarty" Bałuckiego), Franciszek ("Pani prezesowa" Hennequina i Vebera), To­mek ("Emil i detektywi" wg Kastnera), Algernon Moncrieff ("Lord z walizki" Wilde'a), Pan Mi­chaś ("Wodewil warszawski" Gozdawy i Stę­pnia), Robert ("Latające dziewczęta" Camolettiego), Maurycy ("Taaka ryba !!!" Briccaire'a i Lasayguesa), Filip Sebastien ("Skok do łóżka" Cooneya i Chapmana), Narcyz ("Warto byś wpadł" Grońskiego i Marianowicza), Sędzia ("Sprawa Romana K." Korpolewskiego), a także w większości rewii i programów składanych, takich jak: "Przyjmujemy w komizm", "Szafa gra", "Bujamy wśród gwiazd", "Ćwierć za kominem", "Tylko u nas". W sez. 1985/86 obchodził jub. 35-lecia pracy artyst., w 1990 z powodu choro­by ustąpił ze sceny. Został uhonorowany na­grodą "Sylwester '94", ufundowaną przez dyr. Syreny dla aktorów, nie mogących już praco­wać w zawodzie. Źródło: Almanach Sceny Polskiej 1995/96 tom XXXVII, Instytut Sztuki PAN, Warszawa 2001