Osoby

WOJCIECHOWSKI Lech Jerzy (27 I 1930 Sulmierzyce k. Ostrowa Wielkopolskiego - 22 III 1980 Warszawa), aktor, reżyser. Był synem Marcelego W., burmistrza Sulmierzyc, i Wandy z Hempowiczów, mężem Marii z Gozdeckich, potem Barbary Winter-Wojciechowskiej, dziennikarki. Dzieciństwo i lata II wojny świat. spędził w Sulmierzycach, gdzie od 1943 pracował jako robotnik w niem. składzie aptecznym. W 1949 zdał maturę we Wrocławiu, a w 1952 ukończył tam na Uniw. Wydz. Prawa. Podczas studiów dorabiał jako statysta w T. Dramatycznych we Wrocławiu. W 1956 ukończył PWSA w Łodzi i został zaangażowany do łódz. T. Nowego, w którym występował do końca sez. 1959/60. W sez. 1960/61 był aktorem T. 715, a w sez. nast. T. Ziemi Łódzkiej. W 1962 rozpoczął w PWST w Warszawie studia reżyserskie (dyplom 1968). Podczas studiów należał do zespołu T. Narodowego, pełnił funkcję asystenta reżysera i grywał epizody. Od 1966 zrezygnował ostatecznie z aktorstwa. Jako reżyser debiutował w 1966 w T. im. Węgierki w Białymstoku ("Radcy pana radcy"). Nast. reżyserował m.in. w T. Dramatycznym w Warszawie (1967-68), T. im. Wyspiańskiego w Katowicach (1967), T. Ziemi Łódzkiej i T. Nowym w Poznaniu (1968). W sez. 1969/70-1972/73 był w Warszawie etatowym reżyserem T. Polskiego, a 1973/74-1976/77 T. Nowego (do 1974 pn. T. Ludowy). W 1971-74 współpracował także (na etacie) z T. im. Wyspiań­skiego w Katowicach. Od września 1978 do śmierci był stałym reżyserem Warszawskiej Opery Kame­ralnej, z którą współpracował już od 1975. Gościn­nie reżyserował m.in. w T. im. Bogusławskiego w Kaliszu (1969, 1977), im. Solskiego w Tarnowie (1970), im. Kochanowskiego w Opolu (1975), Pol­skim w Poznaniu (1976), im. Wyspiańskiego w Katowicach (1976), Ziemi Pomorskiej w Grudziądzu (1977), Syrenie i Komedii w Warszawie (1975 i 1977). Współpracował też z warsz. i katowickim Ośrodkiem TV, opracowując m.in. cykl audycji "Ko­biety ich życia". Grał m.in. Horacego ("Gra miłości i śmierci"), Gildensterna ("Hamlet"), Alcybiadesa ("Ob­rona Ksantypy"), Józefa ("Podróż pana Perichona"), Porucznika ("Ciotunia"). Ważniejsze reżyserie: "Dwaj panowie z Werony" (Poznań, 1968), "Henryk VI na łowach" (Warszawa, 1969), "Ballada o tamtych dniach" (Warszawa i Katowice, 1970), "Parady" (War­szawa, 1972), "Okapi" (Katowice, 1974, Poznań, 1976), "Wariatka z Chaillot" (Warszawa, 1974), "Dom lalki" (Kalisz, 1978), a w Operze Kameralnej "Tra­dycja dowcipem załatwiona", "La servante maitresse", "Pigmalion" C.B. Cimadora. Bibl.: Almanach 1979/80; Hist. filmu t. 4; Kaszyński: Teatr łódz.; Teatr 1980 nr 11; Życie Warsz. 1980 nr 72, 73, 75, 81, 101; Afisze i programy (m.in. Program T. W Kaliszu do "Niedźwiedzia" i "Oświadczyn" 1980; il.), IS PAN; Akta ( tu fot.), ZASP. Film.: 1959 - Orzeł (f.); 1960 - Rok pierwszy (f.); 1961 - Matka Joanna od Aniołów (f.); Milczące ślady (f.); 1967 - Mocne uderzenie (f.); Fragm. Kronik film. Z 1963-71, Arch. WFD; Materiały - Archiwum TVWarszawa. Nagrania: Role - Red. Dok. Inf. PR Źródło: Słownik Biograficzny Teatru Polskiego 1900-1980 t.II, PWN Warszawa 1994