Tragifarsa w 3 aktach
Obsada: 5 osób /3 kobiety, 2 mężczyzn/
Sztuka jest próbą sporządzenia portretu - karykatury poczwarności powszedniego bytowania, degrengolady niegdysiejszej elity ducha, degrengolady obyczajów, nawet języka; próbę utrzymaną w konwencji, którą można by określić jako realizm groteskowy.
W tytułowym mieszkaniu zastępczym, ciasnej kawalerce, mieszka od 10 lat typowa polska rodzina - dwa plus jeden. Rodzice są humanistami; matka - Gruba, od niepamiętnych czasów usiłuje dokończyć swą pracę doktorską z historii, ojciec - Stary, jest literatem - ostatnio pisze tylko bajki, bezskutecznie usiłując dzięki nim zapomnieć o szarej beznadziejności. Oboje piją, kłócą się i obarczają wzajemnie winą za nieudane życie. Dziecko, ich córka licealistka obserwująca to wszystko z niesmakiem i rozpaczą, nazywa rodziców "dwiema chorymi małpami z Z O O".
Akcja rozpoczyna się w niedzielę, dniu, który czyniąc wyrwę w kieracie codziennych zajęć, uwyraźnia jeszcze smętną, wszechogarniającą nudę ich egzystencji. Każdy z członków rodziny będzie więc usiłował na swój sposób ubarwić tę codzienność. Najpierw Gruba nawiązuje romans ze swym przełożonym, potem Stary instaluje w domu dawną ukochaną, świeżo przybyłą z Paryża, wobec czego Gruba z dzieckiem wyprowadzają się do babci. W czasie przypadkowego spotkania całej piątki, w 15 rocznicę ślubu pary bohaterów Przyjaciółka Starego oczarowuje Przyjaciela Grubej tandetnym blichtrem osoby bywałej na Zachodzie, Gruba oświadcza, iż złożyła pozew o rozwód, a nieletnie Dziecko - że jest w ciąży.
W finale okazuje się jednak, iż były to "tylko żarty w ramach ogólnej walki z nudą" i wszystko wraca do nienormalnej normy. Stary wcale nie miał zamiaru wiązać się z przyjaciółką, Gruba - rozwodzić się, a Dziecko pozostało całkowicie niewinne. Nawet rybki, zdechłe w trakcie tej burzy w szklance wody, ożywają.
Źródło: "Nowe sztuki"-biuletyn informacyjny Agencji Autorskiej nr 6/89
Ukryj streszczenie
